لزوم تبدیل زادگاه استاد شهریار به قطب گردشگری

سید محمد حسین بهجت تبریزی در شهریور ماه سال ۱۲۸۵ هجری شمسی در روستای خشکناب بستان آباد به دنیا آمد.استاد شهریار از ستون های خیمه ادبیات معاصر ایران زمین است که شایسته نیست غبار فراموشی بر کوچه ‌باغ‌‌ های خانه‌ پدری و زادگاه استاد شهریار در روستای خشکناب، بنشیند.
علاقه استاد شهریار به این روستا و خانه پدری بر کسی پوشیده نیست تا جایی که از این روستا بارها در منظومه های شعر خود استفاده کرده است. شهریار دوران کودکی خود را در میان روستائیان صمیمی و خونگرم خشکناب در کنارکوه حیدربابا گذرانده است. وی همچون تصویرگری توانا خاطرات زندگی خود را در میان مردم روستا و در کنار آن کوه به ذهن سپرده و بارها در اشعار خود از آن خاطرات و فضای روستا یاد کرده است.
استاد شهریاربه وطن و زادگاه خود علاقه وافری داشت وکودک وار به دامن پرمهرزادگاه خویش آویخته بود. او منظومه ‌ای را آفریده که بیت بیت خوش‌آهنگ و دلنواز آن مرزهای جغرافیایی را درنوردیده و بر این اساس صفای باطن و زلال شعرهای روان و دلنشین وی باید در کوچه ‌باغ‌های این روستای تاریخی نیز طنین انداز شده و به کانون توجه گردشگران و دوستداران شهریار شعر ایران تبدیل شود.
بر همین اساس، توجه به چنین ظرفیت های گردشگری یک اصل مهم در توسعه و رونق جذب گردشگراست که متاسفانه چندان اهمیتی به روستاها و اماکن ناشناخته و گمنامی که دارای این چنین پتانسیل هایی هستند، نمی شود. به طوریکه ممکن است در دراز مدت این ظرفیت های گردشگری، پتانسیل های خود را از دست داده و بدون استفاده شوند.
نکته آخر اینکه، شهریار شاعری نکته سنج و سخندانی چیره دست بود که فرهنگ ایرانی و اسلامی را با ظرافت و شیوایی خاصی به نظم کشیده و بیت بیت این منظومه دلنشین از گرانبهاترین آثار ذوق و اندیشه ایرانی است.
حیات فرهنگی استاد شهریار سرشار از مضامینی ناب برای سوژه پردازی و خلق آثار توسط هنرمندان در رشته‌های مختلف فرهنگی و هنری است. شهریارملک سخن، نقشی مانا در غنا بخشیدن و باروری درخت تناور فرهنگ این مرز و بوم داشته و نامگذاری روز ملی شعر و ادب به نام این استاد مسلم شعر فارسی وترکی حرکتی به جا بوده و مایه مباهات است. برگزاری جشنواره های مختلف در زادگاه این شاعر بزرگ، به نوعی موجب ایجاد نشاط فرهنگی در جامعه شده و حرکتی پویا و جریانسازاست که به جهت حضورهنرمندان رشته های مختلف درکنارهم در خشکناب، باعث اتحاد و یکدلی وهم موجب ایجاد فضای تعاملی مناسب وانتقال تجربیات می شود.